Dat wij veel woorden van de Fransen hebben overgenomen, is geen nieuws. Maar wist je dat het Frans ook heel wat huis-tuin-en-keukenwoorden heeft die uit het Nederfrankisch komen, de voorouder van het Nederlands? Hieronder vind je voorbeelden. De tekst gaat na de afbeelding verder.

Dat touaille, dat dus uit het Germaanse Nederfrankisch kwam, is later weer door een Germaanse taal overgenomen, het Middelengels: het leverde het woord towel op. In het Middelengels waren er heel wat spellings- en klankvarianten: towaile, towelle, towell, towel, towail, towaille, tueil, touwayle, touel, twaile, tuell, touayl, touwayl, towayl, twayle, tawale, tewayll, toual, twaylle, towylle.
Hoe komen Italiaans, Spaans, Catalaans, Portugees aan hun woord voor “wit”? Via het Frans? Of is er al eerder van Germaanse talen (Gotisch? Langobardisch?) geleend? “Blancus” schijnt al in het vulgaat Latijn voor te komen.
LikeGeliked door 1 persoon
Volgens Alkire & Rosen (2010) is ook voor deze talen het Frankisch de oorsprong: *blank. Er moet best intensief contact geweest zijn, want in de Romaanse talen die je noemt zijn nog meer Frankische woorden terechtgekomen.
LikeLike