Door de klankveranderingen die door de eeuwen heen in talen optreden, gebeurt het weleens dat woorden samenvallen in de uitspraak. Mijn favoriete geval is weer. Als we royaal rekenen, heeft onze taal maar liefst zeven weerwoorden met elk hun eigen herkomst.
De tekst gaat onder de afbeelding verder.
Het zesde woord is uit de standaardtaal verdwenen, maar leeft voort in streektalen als het West-Vlaams. In het Engels leeft het voort als whether, zoals in I couldn’t tell whether he liked the film or not.
Het woord weer waarmee de schimmel wordt aangeduid die in textiel kan komen dat te lang nat is gebleven, is een latere betekenis van het woord weer dat ook ‘atmosferische gesteldheid’ betekent. Denk ook aan verweerd en weathered.
Wat de letters betreft die worden gebruikt om het Proto-Germaans te noteren:
– h staat voor de medeklinker in ach.
– þ voor de eerste in het Engelse thick.
– d voor die in the.
– ą voor de klinker in het Franse an.
– ō voor de lange klinker in zone en rose.
Taal aan de wandel 
Geef een reactie