Streektalen zijn schatkamers van bijzonderheden. Een van mijn favoriete curiositeiten is de vervoeging van ja en nee in het West-Vlaams. Beantwoord je een vraag met ja of nee, dan gebruik je de juiste persoonsvorm.
‘È je de lucht doôd gedoan?’ (Heb je het licht uitgedaan?)
– ‘Joak!’ (Ja!)
In dat joak zit het woord ik: je zegt er dus mee: ‘Ja, dat heb ik gedaan.’
Was de vraag over een vrouw gegaan (dus: ‘Heeft ze het licht uitgedaan?’) dan was het antwoord joas geweest: ‘Ja, dat heeft ze gedaan.’
De West-Vlaamse dialecten verschillen van plaats tot plaats. Ook dit ja-systeem vertoont enige variatie. De variatie in de vervoeging van nee is zelfs erg groot. Zie deze video voor een indruk:
https://www.facebook.com/watch/?v=1143514595667789
Taal aan de wandel 